De Platenkast van Gerard De Clercq

Al bijna 34 jaar komt Gerard De Clercq bijna dagelijks vanuit zijn woonplaats Breendonk naar Wemmel afgezakt. Dit academiejaar wordt zijn laatste, alvorens hij op pensioen gaat. Voor hemzelf begon het ooit in de lokale muziekschool in Willebroek, met eerst piano en daarna saxofoonlessen. ‘Daarna heb ik saxofoon, kamermuziek en harmonie gestudeerd aan het Lemmensinstituut, vervolgens ben ik naar het conservatorium van Brussel getrokken voor de schriftuurvakken harmonie, contrapunt, fuga en compositie. Een tijdlang heb ik dan kamermuziek gespeeld in saxofoonkwartetten, en rond 2000 richtte ik het Telos Ensemble op en dirigeerde ik met de beste saxofonisten van Vlaanderen en Brussel.’

650 leerlingen

Tegenwoordig dirigeert De Clercq nog de Koninklijke Fanfare De Vrienden van ’t Recht. Die was ooit het resultaat van een splitsing van de fanfare in Blaasveld: de ene vond dat zij het recht aan hun kant hadden: De Vrienden van ’t Recht. De andere ging verder als De Volharding. Componeren doet De Clercq ook nog, een bezigheid die niet alleen verbeelding maar ook discipline vraagt.

Professioneel houdt De Clercq zich dus bezig met de organisatie van de gemeentelijke academie. ‘Toen de vacature verscheen, had ik al in andere academies in de Vlaamse Rand gewerkt, net als in het conservatorium van Leuven en de kunsthumaniora in Brussel. Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor deze regio. Met VerDi is er nu ook een Vereniging van Directeurs Podiumkunsten en Kunstacademies opgericht waarin iedereen heel actief is.’

Wemmel is een kleine gemeente met een compacte academie, maar toch worden 650 leerlingen er begeleid door 35 leerkrachten. De Clercq: ‘We zijn altijd stabiel gebleven en groeien gestaag.

Door het specifieke karakter van de gemeente hebben we ook veel anderstalige studenten, maar het familiale karakter van de academie blijft een sterkte en die koppelen we aan kwaliteit.’

Van klassiek tot elektro

Rondom het bureau van de directeur klinkt voortdurend muziek. Dat hij zelf ooit voor de sax koos, heeft te maken met de expressiviteit van het instrument, maar ook met de veelzijdigheid ervan. ‘Het keert terug in alle genres, en ook mijn muzieksmaak is zeer eclectisch. In de jaren zeventig kreeg ik de punk en de new wave mee, terwijl ik in de academie klassieke en hedendaagse muziek leerde kennen. Vandaag luister ik even geïnteresseerd naar Billie EIlish en de elektronische muziek op Tomorrowland.’

Klassieke muziek blijft wel bovenaan het lijstje prijken. ‘Omdat die zo gevarieerd en rijk is. En als ik even geen zin heb in iets anders val ik altijd wel terug op Bach, die voor mij aan de top staat. Dat is bijna transcendente muziek.’ Als tweede klassieke tip geeft De Clercq de pianoconcerten van Ravel: ‘Van het mooiste dat er ooit geschreven is.’

Ook met jazz kwam De Clercq al vroeg in contact. ‘Op mijn veertiende reed ik al met de fiets naar Jazz Middelheim waar ik veel grote saxofonisten heb gezien zoals Joshua Redman en Stan Getz. Ik ben ook een fan van (jazzpianist) Brad Mehldau die ik onlangs in Bozar zag. Maar als ik iemand moet kiezen dan toch Miles Davis. Kind of Blue is één van de grote opnames uit de geschiedenis.’ Uit de afdeling rock haalt De Clercq Lou Reed en Velvet Underground aan, vanwege hun zeer specifieke sound en het feit dat Reed altijd zijn eigen ding heeft gedaan.

J.S. Bach - The Goldberg Variations door Glenn Gould (opname uit 1981)

Maurice Ravel - Pianoconcerto in G door Arturo B. Michelangeli (opname uit 1957)

Miles Davis - Kind of Blue

Lou Reed - Rock ’n’ Roll Animal

Tekst: Michaël Bellon
Foto: © Tine De Wilde
Uit: zandloper december 2024