Hugo Sigal droomt verder

Terwijl Nicole verder leeft in de harten van haar Hugo en de rest van Vlaanderen, blijft Hugo Sigal ook na Nicole & Hugo zingen en acteren. Zijn eerste soloalbum Dromen is een groot succes. In de nieuwe, gelijknamige muziekshow waarmee hij toert (samen met een vierkoppige liveband), vult hij de liedjes van die plaat aan met veel nummers van vroeger, die tonen hoe breed zijn repertoire wel is. ‘Wie krijgt de kans om op zo’n leeftijd nog een plaat te maken die nog aanslaat ook?’, vraagt Hugo ons als we hem thuis opzoeken om naar zijn toekomstplannen te polsen. ‘Ik denk dat het vooral de eerlijkheid is die mensen aantrekt. Toen ik samenzat met de muzikanten die meewerkten aan de plaat heb ik mij blootgegeven en alles van mij afgeschreven. Dat raakt iets bij de mensen.’

Toch moet het onwennig geweest zijn om plots muziek te maken zonder Nicole.

Hugo: ‘Dat was het ook. Al stonden op elke cd die Nicole en ik ooit hebben uitgebracht ook solonummers van haar en van mij. In een duo is het altijd geven en nemen. Vijftig jaar lang hebben we alles gedeeld, en altijd samen opgetreden. Dus moest ik mij nu echt heruitvinden. In het begin was dat moeilijk, maar ik heb de drive gevonden. Met de steun van Nicole. Zij had in 2015 eigenlijk al afscheid genomen van de showbizz, maar heeft altijd gezegd dat ik moest blijven voortdoen.’

Ze is ook nog aanwezig in zowat elk liedje op de plaat.

Hugo: ‘Ik wil niet dat ze vergeten wordt. En ze is nog altijd aanwezig in mijn gedachten of bij de keuzes die ik maak. De plaat heet Dromen omdat ik nog veel over haar droom, en omdat ‘Believe in the beauty of your dreams’ ons motto is. Dat geef ik ook mee aan jonge beginnende artiesten: wees jezelf en geloof in wat je doet. In het begin hebben ze met ons gelachen, met onze danspasjes en die speciale kostuums. Maar op het afgelopen Songfestival heeft men ons geëerd als trendsetters. Vijfhonderd miljoen mensen hebben dat gezien. Toen heb ik een traantje weggepinkt. Het is iets waar ik heel fier op ben.’

Het valt ook op dat Dromen een plaat is met verschillende sferen en tempo’s, en ook met veel warmte en zon.

Hugo: ‘Het is geen treurplaat. Natuurlijk staan er nummers op zoals Laat me nooit alleen, De dozen staan klaar of Als het avond wordt. Nummers waarin ik mijmer over de tijd dat we samen waren. Maar niet alle nummers op de cd zullen aan bod komen tijdens de show, want dan zou het een te trieste avond worden en dat wil ik niet. Ik wil de mensen gelukkig maken met mijn muziek. Zorgen dat ze naar huis gaan met een goed gevoel en een blij gezicht. Ik wil er zo veel mogelijk van mijn kunde laten zien.’

‘Afscheid nemen kan je niet leren’, zing je op de plaat. Maar ook: ‘Durf te leven’. Misschien kunnen mensen die hun partner verliezen wel wat van jou leren.

Hugo: ‘Toen Nicole net gestorven was, zag ik het echt niet meer zitten. Het was ook zo plots gedaan, waardoor ik haar niks meer heb kunnen zeggen. Je voelde dat ze achteruitging en ik ben blij dat ze de laatste stadia van dementie niet heeft moeten meemaken. Op de avond dat ze gestorven is, hebben we nog een prachtige avond gehad met vrienden. We waren gaan eten en ze zat weer vol kattenkwaad zoals altijd. Ik zei: ‘Ga jij maar eerst naar boven.’ ‘Nee, nee, ga jij maar eerst naar boven’, zei ze. Ze neep eens in mijn achterste en pats, het was gedaan.’

‘Een tijdlang heb ik me afgevraagd waarom ik hier nog rondliep. Rouwen duurt. Voor de ene mens wat korter, voor de andere jarenlang. Ik heb veel gehad aan een vriend die mij er heeft doorgesleurd. Ik heb ook een aantal sessies gehad bij een psycholoog met wie het klikte en die blij was dat ik al vrij vroeg hulp had gezocht. Want veel mensen wachten te lang omdat ze denken dat ze het wel alleen zullen aankunnen. Op een gegeven moment heb ik dan een switch gemaakt om verder te gaan met mijn leven. Nicole zou ook kwaad geweest zijn als ik dat niet had gedaan.’

Het huis staat ook vol foto’s en herinneringen aan haar. Blijf je een Wemmelaar, ondanks je Antwerpse accent?

Hugo (lacht): ‘Ik ben en blijf een Antwerpenaar. De artiestennaam Sigal komt van ‘cigale’ of ‘krekel’, omdat mijn ouders een tijd in de Krekelstraat in Hoboken woonden. Maar ik ben en blijf ondertussen ook een Wemmelaar. Ik woon hier sinds Nicole en ik hier op 1 december 1971 getrouwd zijn. Eerst op de Steenweg op Merchtem, daarna in de Pieter Vertongenstraat naast mijn schoonouders, en nu in de Winkel. Kom ik op de Markt iemand tegen, dan zeggen we vriendelijk goeiedag. Ik ga ook vrij regelmatig eens in Beverbos wandelen, en naar mijn schoonouders op het kerkhof. Dit huis is veel te groot voor mij alleen, maar al mijn herinneringen aan ‘Colleke’ zijn hier. Wij dronken altijd samen koffie in de keuken. Op haar hoofdkussen ligt nu een foto van haar. Zij woonde hier ook heel graag. Toen Johan Verminnen uit Wemmel wegging, noemde ze hem lachend een ‘deserteur’. Wemmel is ook dé ideale uitvalsbasis als je je veel moet verplaatsen.’

En je verplaatsen is nog altijd nodig met al die optredens. Om van het acteren in een serie als #LikeMe of de musical Red Star Line nog maar te zwijgen.

Hugo: ‘Er gebeurt inderdaad nog heel veel. Ik ben blij dat ik dat allemaal nog mag meemaken. Zingen, dansen en acteren is het enige dat ik kan. Mijn vader was scheepsbouwer op Cockerill in Hoboken en had een cabaretgroep, de Mastentop. Op mijn zesde zong ik daar mijn eerste liedje met mijn papa. Vanaf toen wist ik wat ik wilde. Ik ben eerst zeven jaar acteur geweest, tot ik de kans kreeg om een presentatie te doen in die show waarin Nicole zat, en zij mij de kans bood om als duo verder te gaan. Volgend jaar, na deze show, ga ik ook meespelen met Het Prethuis in het nieuwe stuk De Instagrannie van en met Jeroen Maes, met ook Leen Dendievel, Dani Heylen en Lennert Lemmens. 82 voorstellingen! Ik zit vol tot volgend jaar.’

woensdag 2 oktober en donderdag 3 oktober
Hugo Sigal
Dromen (avant-première & première)
MUZIEK
20.30 uur – GC de Zandloper
prijs: 26 euro (basisprijs), 24 euro (ABO) & 16 euro (jongerentarief -21)

Tekst: Michaël Bellon
Foto: © Tine De Wilde
Uit: zandloper september 2024