Wat is er van de sport? Karateclub Shinkyokushin

‘In kyokushinkai-karate is het de bedoeling de tegenstander hard te raken. In wedstrijden voor volwassenen gaat het zelfs tot knockdown en knock-out’, verduidelijkt Michiel Vleminckx. Hij stichtte deze club 15 jaar geleden. ‘Ik ben er zelf als 11-jarig kind in Oostmalle mee gestart, en de sport heeft mijn leven veranderd. Nadat de coach ermee stopte, heb ik eerst de club daar verder uitgebouwd. Toen ik naar Wolvertem verhuisde, ben ik opnieuw begonnen in een zaal van de sportschool Campus Wemmel. Op het einde van het eerste jaar waren we met 11 leden, nu met meer dan 100. Onder hen een aantal leden van de nationale ploeg die meedoen aan internationale competities.’

Stoot in de plexus

‘Tegelijk zitten in de club ook mensen die recreatief aan karate komen doen, op hun niveau. En ook veel jongeren. We hebben een heel diverse groep die de maatschappij weerspiegelt, en we trainen ook in groep, per leeftijdscategorie: kinderen vanaf 6 jaar, kinderen vanaf 9 jaar en dan de jeugd en de volwassenen vanaf 13 jaar. Mensen met minder ervaring kunnen zo leren van leden die tijdens Europese kampioenschappen in contact komen met nieuwe WEMMEL ideeën en tips en tricks.’

De trainingen zijn intensief, want bij full-contactkarate moet je kunnen uitdelen en incasseren. Vleminckx: ‘Sommige mensen hebben een vertekend beeld van karate. Dat van een wijze man op een berg die volledig zen is en met een of andere geheimzinnige kracht tot alles in staat is. Als ze aan karate denken, hebben de meeste mensen dan ook shotokan-karate voor ogen, de meest beoefende variant. Daarin mag je eigenlijk niet hard raken of je krijgt strafpunten. Kyokushinkai-karate werd in de jaren 50 ontwikkeld door de in Japan geadopteerde Koreaan Masatatsu Oyama, die verschillende zwarte gordels in verschillende stijlen karate en judo had, maar zelf de focus legde op het gevecht, omdat je daarin pas de waarde van je trainingen kon ontdekken. In die wedstrijden is het omgekeerd: als je niet hard raakt, kan je niet winnen. Als de tegenstander blijk geeft van pijn door een trap tegen het hoofd of het been, een leverstoot of een stoot in de plexus levert dat scores op.’ Dat scoreverloop is vergelijkbaar met judowedstrijden: bij een vol punt of ‘ippon’ waarbij de tegenstrever neergaat, eindigt de wedstrijd. Twee halve punten (waza-ari) staan gelijk met ippon.

Handschoenen uit

Op de tanden bijten hoort er dus bij in deze karatesport. ‘Daarvoor is karakter en doorzettingsvermogen nodig, en bereidheid om buiten je comfortzone te treden. Wat door iemand tijdens een eerste training als pijn wordt gepercipieerd, vindt die binnen de maand eigenlijk al normaal. Maar natuurlijk gebeurt alles met respect voor de tegenstander. Op onze club geen machogedrag. Op wedstrijden kapen we prijzen weg, maar we zijn nog nooit geconfronteerd met slecht gedrag van onze leden buiten onze club. Integendeel. Wij vormen geen vechtersbazen, wel mensen die er staan omdat ze zelfvertrouwen uitstralen.’ Tijdens de trainingen zijn de karateka’s natuurlijk beschermd om blessures te voorkomen. Ze dragen handschoenen en scheenbescherming. Min 18-jarigen dragen een helm met vizier. Tijdens competities gaan vanaf 16 jaar de handschoenen uit, vanaf 18 jaar de helm en de scheenbeschermers.

Over kyokushinkai-karate valt nog veel meer te vertellen en ook wie de zwarte gordel behaalt, is er nog lang niet mee klaar. ‘Het leven begint pas met zwart’, lacht Vleminckx, die zelf ondertussen 31 jaar ervaring heeft en vorig jaar in Japan zijn vierde dan behaalde. AIs hoofdlesgever bij de meertalige club Shinkyokushin verwelkomt hij het hele jaar door graag nieuwe leden in de dojo die zich in deze sport en cultuur willen verdiepen. De eerste drie proeftrainingen zijn gratis.

Tekst: Michaël Bellon
Foto: © Tine De Wilde
Uit: zandloper december 2024