Lander Severins over zijn relatie met Myrthe Van Velden
07/03/23
Lander Severins en Myrthe Van Velden vormen samen het cabaretgezelschap Grof Geschud en delen een verleden als koppel. Dat leverde het gelauwerde theaterstuk Broeden op. Ze analyseren daarin hun breuk tot op het bot. Met muziek, humor en een perfecte timing. ‘We maken de breuk herkenbaar en behapbaar, maar ook gevaarlijk dichtbij’, vertelt Lander.
Hun eerste kus was niet echt. Het was een romantische scène in een theatervoorstelling tijdens hun opleiding aan de Koningstheateracademie in ’s-Hertogenbosch. In 2016 sprong de vonk dan toch over. Ze vormden het cabaretduo Grof Geschud en het onderwerp van hun debuut moesten ze niet ver zoeken: een analyse van de liefde en hun relatie. Lijmen werd enthousiast onthaald. Daar moest een vervolg op komen, vonden ze allebei. Er was maar één probleem: na drie jaar zetten ze een punt achter hun relatie.
Niet van een leien dakje
‘Onze relatie liep niet van een leien dakje’, vertelt Lander. ‘Maar welke relatie wel? Dat hebben we in de eerste voorstelling Lijmen onder de loep genomen. Met Broeden hebben we hetzelfde gedaan met onze breuk. Een verhaal uit eerste hand dat je maar weinig te horen krijgt om allerlei begrijpelijke redenen. Maar wij wilden dat verhaal brengen. Hoe confronterend het ook was om de voorstelling te maken.’
Het voormalige koppel trok naar La Lande in Frankrijk. ‘Ik heb daar in 2018 twee koeienschuren gekocht en verbouwd tot een makerij, een creatieruimte voor kunstenaars. Daar hebben we de voorstelling gemaakt. Een bijzonder heftige periode. Onze regisseur kon lastminute niet mee, dus zaten we er helemaal alleen. Dat was achteraf gezien niet zo’n goed idee. De breuk was nog te recent. Na enkele weken kregen we allebei alleen maar bevestiging waarom we uit elkaar waren gegaan. Er waren verwijten, geroep, confrontatie. Heel intens, maar het leverde wel interessant materiaal op voor de voorstelling.’
Herkenbaar rauw randje
‘Mensen die uit elkaar gaan, hebben normaal gezien geen gesprekken meer tot op het bot. Wij moesten elkaar vanuit een artistieke interesse vragen waarom de relatie niet gelukt was. Dat is een potje dat andere koppels die uit elkaar gaan om begrijpelijke redenen liever dichthouden. Wij hebben dat potje geopend en de hele inhoud eruit gehaald. Alle gebreken als partner kwamen op tafel. Het is dat rauwe randje dat het publiek en de pers voelen. Het is herkenbaar en het komt gevaarlijk dichtbij.’
‘Was het een optie om de hele voorstelling af te blazen? Jazeker, we hebben een paar keer op het punt gestaan om dat te doen. Maar we wilden allebei toch doorgaan. Ook tijdens de relatie was Grof Geschud belangrijker dan de relatie. Wat wellicht ook de reden was dat de relatie überhaupt al gedoemd was.’
Na die eerste hevige weken lieten Lander en Myrthe de zaak even bekoelen. Om enkele maanden later opnieuw naar Frankrijk te gaan, ditmaal met regisseur Janne Desmet erbij. ‘Dat verliep constructiever’, lacht Lander. ‘We hadden een beetje geluk dat de covidpandemie in alle hevigheid uitbrak. Het gaf ons wat tijd om afstand van elkaar te nemen en de breuk een plek te geven voor we in een nieuwe voorstelling doken.’
Een liefdesbrief voor elke dag
Eén verhaal in de voorstelling lijkt zo uit een film te komen, een puur verzinsel. Maar het is wel degelijk gebeurd. Na een jaar in de relatie moest Myrthe voor haar theateropleiding naar Zuid-Afrika. Zes weken later stond Lander haar op te wachten in het luchthavengebouw, beladen met ballonnen, bloemen en een liefdesbrief voor elke dag dat hij haar heeft moeten missen. Maar toen hij haar zag, wist hij door één oogopslag van haar dat ze de relatie wilde stopzetten. In de autorit naar huis weerklonk zijn speciaal voor de gelegenheid gemaakte playlist. De tranen vloeiden. Myrthe besloot om toch met Lander verder te gaan, maar het was het begin van het einde van de relatie. De twee jaar die volgden, waren eigenlijk een langgerekte doodsstrijd.
‘Dat was zo’n gênante, herkenbare filmische scène dat we die wel moesten vertalen naar het podium. Mensen vragen me na de voorstelling vaak: ‘Dit was toch helemaal verzonnen?’ Maar nee, ik ben echt zo’n hopeloos romantische ziel die met veel ballonnen en hartjes aan de gate stond te wachten. Omdat het zo uit het leven gegrepen is, is het ook heel herkenbaar voor het publiek. Iedereen heeft weleens zo’n situatie meegemaakt. Onze regisseur vertelde me dat ze eens naar Roemenië was gereden omdat ze daar haar liefde wou verklaren. Maar toen ze daar aankwam, bleek dat die persoon al enkele maanden samen was met iemand anders.’
Humor, muziek, afgunst
De voorstelling is doorspekt met humor en muziek, een mooi verhaal met toch ook pijnlijke situaties. ‘We proberen zo dicht mogelijk op de huid van de mensen te zitten. De weg daarnaartoe is humor, dat is onze taal. Maar het doel is eerder ontroering en herkenbaarheid. Zo breng ik bijvoorbeeld een ode aan de nieuwe vriend van Myrthe. Een mooie lofzang, of zo begint het nummer toch. Het mondt uit in – zoals het NRC in Nederland het beschreef – een woest delirium van afgunst. Het nummer eindigt met geschreeuw over de manieren waarop ik hem kapot zou willen maken. Iedereen herkent zich daarin, in het moment dat je beseft dat je haar echt kwijt bent en dat je haar nieuwe vriend voor de eerste keer ziet. Pijnlijk, maar onze voorstelling is cabaret.’
Tekst: Bart Claes
Foto: © Tine De Wilde
Uit: zandloper maart 2023
