Wemmel internationaal: Kira Grozava
10/02/25
Toen Rusland in februari 2022 Oekraïne binnenviel, dacht Kira Grozava – zoals vele anderen – dat de bezetting niet lang zou duren. Ze bleef vanuit haar woonplaats Kiev werken en haar leven, samen met haar zoon, zo goed mogelijk voortzetten. Tot ze voor de derde keer een explosie zag, recht voor haar deur. ‘Toen wist ik: we moeten hier weg.’

Dat moment was maart 2023. Kira en haar zoon zochten in de eerste plaats naar een Engelstalige bestemming of Nederland, omdat Kira voor een internationale liefdadigheidsinstelling werkte die gevestigd is in Utrecht. Het werd Wemmel, België. ‘Heel toevallig. Op een avond kreeg ik telefoon van de moeder van een klasgenoot van mijn zoon. Ze had via via vernomen dat we wilden vertrekken, en ze vroeg waarom we niet naar België kwamen. Zij woonden al in Wemmel en waren daar erg tevreden.’ Het duurde een avond voor Kira de knoop doorhakte, na intensief overleg met haar zoon. ‘Hij was op zoek naar een vervolgstudie en had meteen een goed gevoel bij de Howest Hogeschool. Hij volgt daar nu de richting Digital Arts & Entertainment.’
Intensief Nederlands
Ook Kira vond snel haar weg. Ze volgde een intensieve cursus Nederlands aan het Instituut voor Levende Talen aan de KU Leuven. Eerst combineerde ze de studie met haar job als program manager voor TB Europe Coalition, een organisatie die strijdt voor een wereld zonder tuberculose. ‘Maar studeren en werken ging niet samen. Ik ben gestopt met mijn job om me volledig aan de taal te wijden.’ Kira volgde ook maatschappelijke oriëntatie en het participatietraject, een onderdeel van een Vlaams-Europees project dat elke inburgeraar kansen wil bieden om het Nederlands te oefenen en een eigen netwerk uit te bouwen. ‘Mijn traject is begonnen met lunches serveren aan mijn buren. Zo legde ik contacten en kon ik mijn Nederlands gebruiken en oefenen. Ik ben mijn directe buur, Paul, heel dankbaar omdat hij me de kans gaf te spreken, fouten te maken en verder te leren. Dankzij die oefenkansen was ik in september klaar voor de arbeidsmarkt.’
Nieuwe job
Toen de vacature voor ‘netwerkondersteuner participatietraject’ bij vzw ‘de Rand’ vrij kwam, aarzelde Kira geen moment. Als geen ander weet ze andere inburgeraars te motiveren om het Nederlands onder de knie te krijgen en zelf een netwerk uit te bouwen. ‘Mijn eigen ervaring helpt om anderen te ondersteunen. Een nieuwe taal leren als volwassene is moeilijk, heel moeilijk. Het Nederlands is mijn vijfde taal en de enige taal die ik als volwassene heb geleerd. Maar als je niet opgeeft en gemotiveerd blijft, kom je er. Daar ben ik echt van overtuigd.’
Een goed netwerk is daarbij onontbeerlijk. ‘Je moet je welkom en gesteund voelen. Een omgeving die je niet afwijst, maar die je neemt zoals je bent. Ik heb dat allemaal mogen ervaren en daarvoor ben ik heel dankbaar. Mijn buren zijn fantastisch, mijn collega’s zijn geweldig. Bernadette, mijn naaste collega en mijn mentor, helpt me bij elke stap. Ik wil dat anderen dat ook mogen ervaren. Het is mijn manier om iets terug te geven aan de samenleving, zodat we verder kijken dan onze verschillen en zien wat we gemeen hebben: menselijke waarden. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde.’
Stedentrips met zoon
In haar vrije tijd reist Kira graag. ‘In het weekend of tijdens vakanties doe ik stedentrips samen met mijn zoon. Naar Aken of naar Düsseldorf, of Antwerpen of Brugge. Den Haag is mijn favoriete Nederlandse stad. We hebben al veel Europese steden gezien. In Wemmel ga ik graag naar de bibliotheek of naar het park voor een wandeling. Ik voel me hier veilig, mensen groeten elkaar nog op straat. Dat geeft een goed gevoel.’
Over de toekomst denkt Kira liever niet te veel na. ‘Als ik één ding heb geleerd: alles willen plannen heeft geen zin. Mijn leven is helemaal anders uitgedraaid. Op een goede manier trouwens. Ik heb nergens spijt van. Ik wil overal de opportuniteit in zien. Ik ben heel gelukkig in mijn job, dat ik iets mag doen met maatschappelijke meerwaarde. Ik ben blij met mijn buren, met de mensen die ik heb leren kennen. Last van heimwee heb ik niet. Ik heb geen familie meer in Oekraïne en onze vrienden wonen verspreid over Europa. Mijn enige familie is mijn zoon, hij is het allerbelangrijkste voor me. Ik wil hem blijven ondersteunen en dicht bij me houden, en tegelijk zien hoe hij zijn eigen weg zoekt. Ik ben heel trots op hem.’
Tekst: Maria Klein
Foto: © Tine De Wilde
Uit: zandloper februari 2025